Historia serów sięga starożytności. Dlatego w chwili obecnej mamy ich tyle gatunków. Mamy sery o niskiej zawartości tłuszczu, które możemy jeść bez obaw oraz sery tłuste i kaloryczne, które powinniśmy spożywać ale z umiarem. Pomimo, że sery do niskokalorycznych nie należą, nie znaczy to, że nie powinniśmy w ogóle po nie sięgać.
Sery żółte dostarczają nam dużo
wapnia i białka. Zawierają również fosfor, potas, cynk, witaminy z grupy B, witaminę A i D. Niestety ale zawierają dużo tłuszczu i cholesterolu. Wpływają jednak bardzo dobrze na układ kostny, poprawiają działanie układu nerwowego, zapobiegają chorobą skóry, wpływają na dobrą kondycję skóry i włosów Ich wadą jest to, że nie są produktem naturalnym tylko przetworzonym. Zawierają również sporo soli,co wpływa na zatrzymywanie wody w organizmie oraz wzrost ciśnienia we krwi. Jeżeli chcemy zdrowo się odżywiać, to powinniśmy ograniczać ich spożycie.
Sery pleśniowe to miękkie sery podpuszczkowe. Są znakomitym źródłem wapnia i fosforu. Są bogate w witaminy z grupy B, a zwłaszcza B2 oraz w witaminę A, D, E i K. Bogate są również w potas i sód, które odpowiadają za prawidłowy przebieg wielu procesów w naszym organizmie. Sery pleśniowe są znakomitym źródłem energii.W 100 gramach zawierają około 350 kcal. Zawierają bardzo dużo nasyconych kwasów tłuszczowych, które są przyczyną miażdżycy. Dlatego też nie są wskazane w dietach redukcyjnych, a ich spożycie powinniśmy ograniczyć do minimum.
Ser feta jest to ser podpuszczkowy dojrzewający w solance. Zawiera więc dużą ilość soli i nie powinien być spożywany przez osoby z nadciśnieniem. Najlepsza jest feta wyprodukowana z mleka owczego z domieszką koziego. Mleko kozie i owcze zawiera więcej wapnia i fosforu niż mleko krowie. Feta to gwarancja zdrowych i mocnych kości. Wapń jest bardzo ważny, gdyż to dzięki niemu organizm nie magazynuje tłuszczu, a zamienia go w energię.W trakcie trawienia pokarmów bogatych w białko organizm wydziela hormony peptydowe, które hamują nasz apetyt, więc feta pomaga utrzymać piękną figurę. Feta zawiera również sporo cynku i witamin z grupy B.
Mozarella to ser podpuszczkowy, czyli otrzymany poprzez ścięcie
białek mleka enzymem zwanym podpuszczką. Nie dojrzewa i dlatego jest bardziej naturalny w smaku i mniej kaloryczny niż sery dojrzewające. W 100 gramach mamy około 250 kcal, 18 g białka, 19 g tłuszczu i 2 g węglowodanów. Ser ten jest dość tłusty i dlatego należy zachować umiar w jego spożywaniu.
Twarogi są najmniej kaloryczne od wszystkich wyżej wymienionych serów, dlatego są zalecane przy dietach odchudzających, gdyż zapewniają uczucie sytości i na długo zaspokają uczucie głodu. 100 gram twarogu zawiera około 100 kcal. Ser chudy zawiera mniej tłuszczu ale równocześnie mniej wszystkich innych wartości, dlatego też zaleca się spożywanie serów tłustych.
Twaróg jest bogatym źródłem białka niezbędnego do budowy komórek. 100 g sera zawiera około 20 g białka. Biały ser jest bogaty w wapń, potas, fosfor, sód, mangan, miedź, magnez, cynk i żelazo. Jest lekkostrawny, więc nadaje się do dietetycznych posiłków. Zawiera witaminy A, D, E i z grupy B. Wadą sera białego jest to, iż zawiera więcej białka niż wapnia, a za dużo białka może powodować podwyższenie kwasowości moczu, czego konsekwencją jest wypłukiwania z organizmu wapnia.
Czy powinniśmy jeść sery na diecie? Oczywiście, że tak ze względu na wartości,które zawierają. Musimy jednak pamiętać o ich kaloryczności i odpowiednio komponować nasz jadłospis.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz